Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

w stosunku do dzieci

См. также в других словарях:

  • pa — (czasem kilkakrotnie powtórzone) «poufały okrzyk pożegnalny używany zwykle w stosunku do dzieci lub przez dzieci (często z odpowiednim gestem, kiwnięciem ręką); do widzenia» Pa! kiwnęła ręką na pożegnanie …   Słownik języka polskiego

  • opiekuńczy — «sprawujący nad kimś, nad czymś opiekę; wyrażający czyjąś dbałość, troskliwość; dotyczący opiekuna» Być opiekuńczym w stosunku do dzieci. Opiekuńcze spojrzenie. ∆ Władza opiekuńcza «instytucja powołana do ustanawiania opieki i kontroli nad… …   Słownik języka polskiego

  • stanowczość — ż V, DCMs. stanowczośćści, blm rzecz. od stanowczy Stanowczość charakteru. Stanowczość decyzji, polecenia. Stanowczość w postępowaniu. Stanowczość rodziców w stosunku do dzieci …   Słownik języka polskiego

  • ojcowski — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, ojcowskiscy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dotyczący ojca; należący, pochodzący od ojca : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dom ojcowski. Ojcowska władza, wola. Ojcowskie nakazy, przestrogi.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • matka — ż III, CMs. matkatce; lm D. matkatek 1. «kobieta mająca własne dziecko (dzieci) w stosunku do tego dziecka (lub ze względu na nie)» Karmiąca, młoda matka. Rodzona matka. Poczuć się, zostać matką. ∆ Matka chrzestna a) «kobieta przedstawiająca do… …   Słownik języka polskiego

  • ojciec — m II, DB. ojca, C. ojcu, W. ojcze; lm M. ojcowie, DB. ojców 1. «mężczyzna mający własne dziecko (dzieci) w stosunku do tego dziecka (lub ze względu na nie)» Czuły, kochający, troskliwy ojciec. Rodzony, własny ojciec. Wyrodny ojciec. Ojciec… …   Słownik języka polskiego

  • dziecko — n II, N. dzieckokiem; lm MDB. dzieci, N. dziećmi 1. «człowiek od urodzenia do wieku młodzieńczego; każdy, niezależnie od wieku potomek w stosunku do rodziców; syn, córka» Rodzone, dorosłe, nieletnie dziecko. Rozkapryszone, rozpuszczone,… …   Słownik języka polskiego

  • dziecko — 1. Cudowne dziecko «dziecko odznaczające się niezwykłymi, jak na jego wiek, zdolnościami»: (...) był cudownym dzieckiem. (...) Talent rozwinięty bardzo wcześnie – zachowane rysunki ośmioletniego chłopca są nie tylko zdumiewająco dojrzałe, ale… …   Słownik frazeologiczny

  • miłość — ż V, DCWMs. miłośćści 1. blm «głębokie przywiązanie do kogoś lub czegoś, umiłowanie, kochanie kogoś, czegoś; gorące, namiętne uczucie do osoby płci odmiennej; pot. także: stosunek miłosny, pożycie erotyczne» Wielka, gorąca, szczera, dozgonna,… …   Słownik języka polskiego

  • pozostawić — dk VIa, pozostawićwię, pozostawićwisz, pozostawićstaw, pozostawićwił, pozostawićwiony pozostawiać ndk I, pozostawićam, pozostawićasz, pozostawićają, pozostawićaj, pozostawićał, pozostawićany 1. «nie zabrać czegoś lub kogoś ze sobą, nie ruszyć z… …   Słownik języka polskiego

  • rodzeństwo — n III, Ms. rodzeństwowie; lm D. rodzeństwoeństw «dzieci tych samych rodziców w stosunku do siebie» Była najstarszą z rodzeństwa. Opiekowała się młodszym rodzeństwem. ∆ Przyrodnie rodzeństwo «dzieci mające tego samego ojca i inną matkę lub tę samą …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»